فیه ما لا فیه

مغالطه های پریشان زمانعجیب است نقد شجریان و حکومتی خواندن او و در یک قیاس پرمساله ناخودآگاه فروکاستن ارزش کارهای ایشان.لابد تاثیر احمد خان و اکبر خان در متن جامعه بسیار بیشتر از شجریان بوده است و ایشان مسِولیت اجتماعی خود را به غنی ترین وجهی به انجام رسانده اند..و ایشانان مبنا و معیار مبارزه اند و بقیه اگر شکل دیگری از ابراز مخالفت را برگزینند حکومتی و خودفروش به شمار می آیند,وعزیزمان امیر که استاد کاربرد مغالطه است خود دچار مغالطه ی پریشان زمانی میشود .وشرایط ابتدای انقلاب را آنچنان واضح و روشن می بیند که هرقضاوتی و واکنشی جز مبارزه پر سر وصدا را محکوم میکند و به این نکته توجه ندارد که اگر چنین حکمی در ابتدای انقلاب روا باشد در شرایط کنونی صد ها برابر واجب تر است و در این مقام بیشترین مخاطب این سوال خود ایشان خواهند بود که در مقام هییت علمی چه سلحشوری دلاورانه ای را در برابر ظلم ها و ناراستی ها از خود نشان داده اند که بابت ان دیگران را محکوم میدانند.و این داوری عمومیت یافته ای است که به دلیل ارزیابی گذشته با اطلاعات حال رخ میدهد .و نتیجه گیری های شگفت آوری را پدید می آورد که از اوباش آفاقک بعید استچون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن با تو ز جان شیرین شیرینتر است مردنبردار این طبق را زیرا خلیل حق راباغ است و آب حیوان گر آذر است مردناین سر نشان مردن و آن سر نشان زادنزان سر کسی نمیرد نی زین سر است مردنبگذار جسم و جان شو رقصان بدان جهان شومگریز اگر چه حالی شور و شر است مردنوالله به ذات پاکش نه چرخ گشت خاکشبا قند وصل همچون حلواگر است مردناز جان چرا گریزیم جان است جان سپردنوز کان چرا گریزیم کان زر است مردنچون زین قفس برستی در گلشن است مسکنچون این صدف شکستی چون گوهر است مردنچون فیه ما لا فیه...

فیه ما لا فیه...